21 Nisan 2008

Following takes place...

Bunu dün yazıcaktım aslında ama, fırsat olmadı, dışardaydım, eve geldiğimde de uykusuzluktan çatlıyordum zaten. Neyse.

Bu yazımızın temel mesajını peşin peşin vereyim, yorulmayın: "Yaş oldu 23, millet iş güç sahibi olmuş da kariyer yapıyor veya yüksek lisansta şov yapıyor kendi çapında, ama biz napıyoruz? hiç, 0". Tabi şimdi ana fikri baştan böyle yazınca yazının gerisine ihtiyaç yokmuş gibi hissettim. Yine de yazalım bişeyler.


Son zamanlarda "ne olacak bu silva'nın hali" şeklindeki yakarışlarım dikkat çekmemişse de şimdi belirtiyorum ki çeksin. Dün yaş günümdü, üstüne bir de üniden arkadaşlarla buluşmamız vardı. Öyle yaş günlerinde duygusallaşıp saçmalayan bir insan değilim ama, 23 yaşına gelip de gelecek için neredeyse hiç birşey yapmamış, çaba göstermemiş, çaba gösterecek istek, kabiliyet ve enerjiyi kendi içinde bulamamış bir kişi olarak, dün konuştuğum ve hepsi mezun olmuş (ki ben tek ders ile 5. senesini okuyan bir insanım) arkadaşlarımın gelecekleri için, yada geleceği geçtim ceplerine para girmesi için gösterdikleri gayretin ve çalışmanın bende zerre kadar olmadığını fark ettim. (cümleye gel :|)

Arada sırada kafama dank etse de, haydi çıkayım iş arayayım şeklinde bir hareketimin olmaması uyku kaçıracak derecede canımı sıkmakta. Bu iş bulan arkadaşlarımın neredeyse hepsi, bırak cebime para giriyor diye sevinmeyi, "kısa yoldan nasıl terfi alırım?"ın hesabındalar.

Şu anda "okul bitsin artık yieeeaaaaa" diye gezinenlere tekme tokat giresim var. Hayır bi de bana derlerdi okul zamanının tadını çıkart, okul bitince bok gibi boşlukta kalacaksın diye. Eeeh der geçerdim ama öyleymiş cidden. Bi de çocukların küçükken dediği (hatta ne küçüğü...) "Büyüyünce annem-babam-öğretmenim-x'im gibi olamayacağım! Asla!" şeklindeki serzenişlerinin ne kadar saçma sapan olduğunu fark ettim sonunda (bilmek ve fark etmek aynı şey değildir?).

Konuyu böyle böyle diye bağlama ihtiyacı duymuyorum, en baştan bağlamıştım zaten. Off with you!

Bir şey daha diyecektim sanki ama unuttum. Neyse.

9 yorum:

FRoST dedi ki...

"Sağlam bir bilgisayarım olsun, olursa internetim de olsun, karnımı doyuracak kadar da para kazanayım yeter."

Tam o sırada, oradan geçmekte olan Morpheus söylenenlere kulak misafiri olur ve kötü el kol hareketleri yaparak şunları söyler "Welcome to the real world diyeceğim sana bir gün canım..."

Silvalinionisis dedi ki...

İnsan kafası göklerde bi şekilde yaşayamıyormuş, bu gerçekle karşı karşıyayım. Ya da çocukluğum (biraz geç de olsa) bitiyor ve onun sancılarını çekiyorum. Ya da ikisi birden.

Yahuda dedi ki...

Ya, ben bugün burayı açtım yorum yazmak için, hatta ilk yorum yazan ben olacağım, hihihihi dedim, sonra unuttum yazmayı. Püh.

Abi ben sorununa çözüm öneremeyeceğim ne yazık ki. Keşke sana "Gel, bizim şirketin başına geç." diyebilsem, keşke şirketimiz olsa. Ne yazık ki Judas Ltd. Şti. aslında yok, kolpa. Ehm.

Ben de benzer bir problem için yarın saykkoloğa gidiciğim. Herhangi bir konuda çaba göstermez oldum, bu nedenle konuşacağım, bir çözüm yolu bulursam paylaşırım. :P

O değil de, geçmiş doğum günün kutlu olsun. Cidden. Şöyle biraz gülümse, keyfini çıkar bir beş dakika koca adam olmanın. Sonra tekrar bunları dert edersin.

Aslı "TILSIM" Palabıyık dedi ki...

Frost (İnatla Onaga diyesim geliyor ._. ) bi alıntı yapmış ya hani, tırna içinde. Hala o tırnak içi alıntısını hayat felsefesi olarak düşünüyorum.

Silvalinionisis dedi ki...

Cudu/ elektrik şoku ile tedavi en sağlam çözüm sanırım. o paklar.

Çağla/ işte o mantığın sökmediğine uyanıyorum ben yavaş yavaş. Hayatım boyunca gerçek anlamda hiç birşey için çabalamadım çünkü. ne anadolu liseleri sınavına çalışmıştım, ne öss'ye. Hepsini elimdekilerle geçtim. Yani bırak bir işte çalışmayı, çalışmam gerektiğini düşünmedim bile. Diyorum ya, acılı geçiş dönemi.

Yahuda dedi ki...

Al işte...

Çağlayan'a yazdıklarının bir kısmı hariç (lise sınavına eşşekler gibi çalışmıştım sonuç: Sıfır!) al benden de o kadar. Bugüne kadar çalışmadım, etmedim. Şimdi de okulu bitirmem gerekiyor. Temelim sağlamdı, liseyi onunla bitirdim, ÖSS'yi onunla kazandım ama üniversitede temel yetmiyor. Eheheh.

Abi elektrik şoku haricinde bir çözüm bulunca benimle paylaşırsan sevinirim. : ) Hatta sayende okulu 8 seneye uzatmaktan kurtulabilirim bile.

FRoST dedi ki...

Kırmızı hapı yutmuşsun Silva :)

Bu arada geçen izlediğim bir filmden (The Air I Breathe) alıntı yapmak istiyorum: "Okulda çok çalışırsan alacağın ödül daha çok okula gitmek olur."

Ayna-i Marzî dedi ki...

Gelecek kaygısının bir yaşı oluyor sanırım, o yaşa gelmeyenler ne denildiğini pek de kavrayamıyor, benim gibi. Bu aralar abimde de var çokça bu kaygı, devamlı bahsedip duruyor ama bir yandan da evde durup pc başında geçiriyor zamanını.

"Ayrıca son zamanlarda ne olacak bu Silva'nın hali" şeklindeki serzenişlerin dikkatimizi çekmekteydi :)

Oguzhan Dag dedi ki...

"İnsan kafası göklerde bi şekilde yaşayamıyormuş, bu gerçekle karşı karşıyayım. Ya da çocukluğum (biraz geç de olsa) bitiyor ve onun sancılarını çekiyorum. Ya da ikisi birden."

Ben bunu 2005 senesinin ağustos aynının son haftasında yaşamıştım. Ama asıl farkındalığı kabul ettikten sonra değiştirmek için çalışıp başarısız olmak veya nasıl değiştireceğini bilememek acı verici olabiliyor.